Çok düşündüm.
Yüreğim kendimle,
Ellerim harflerle savaştı.
Ama olmazdı,
Yazmazsam olmazdı.
Hoşça kalın der gibiydi bakışları.
Sevdiklerinden ayrılan birinin,
Giderken,
Dönüp arkasına son kez bakışı gibiydi.
Yorgundu,
Sanki biraz da hayal kırıklığı vardı bakışlarında.
Bir de yanındakine baktım.
Salona dönük yüzü.
Yüzünde, neşeli, muzip bir gülümseme.
Yüreğime dolan acıyı keşke anlatabilsem.
Cumhuriyet Halk Partisi‘nin 100. Yılı etkinlikleri kapsamında,
Ankara Anıt Parkta gerçekleştirilen Kutlama Töreninde,
Sahne arkası için seçilen Atatürk resminden bahsediyorum.
Çığlık çığlığa bağırasım geliyor.
Başka resim mi bulamadınız ?
Gidiyorsun, Güle Güle der gibi,
Arkasından Alkış tutar gibi.
Yok muydu başka resmi ?
Şöyle Yeri, Göğü İnleten,
Asaleti ile, Duruşu ile, Bakışı ile,
Bizim Siyasal Başkomutanımız,
Yolumuz, Önderimiz, Atatürk’ümüz der gibi,
Baktıkça güven veren,
Bakışı ile Dünyayı titreten,
Onurla, Gururla arkanıza alacağınız,
Başka bir Resmi yok muydu ?
Yok muydu ki,
O’nu yorgun gösterdiniz,
Yok muydu ki,
O’nu gidiyor gibi gösterdiniz,
Yok muydu ki,
O’nu Adeta uğurladınız.
Ne farkınız kalıyor,
O’nu hafızalarımızdan silmek isteyenlerden ?
Ne farkınız kalıyor,
Yüreklerimizden çalmak isteyenlerden ?
Bir resmi bile doğru seçemez oldunuz.
Resmi vardı elbette.
Sizlerin,
Atatürk Adını dolu dolu Anmaya,
İlkelerine sıkı sıkı sarılmaya niyetiniz olmasa da,
En güzel Resmi halkının yüreğinde vardı elbette.
Ben,
Sahnedeki O Resme baktığımda,
Ne gördüm biliyor musunuz ?
Atatürk’ün gidişini değil,
CHP’nin”Acınası” durumunu gördüm.
İnanın ki,
Gerekirse herkese rağmen,
Türkiye Cumhuriyeti İlelebet Payidar kalacak,
ve Onun Kurucu Önderi,
Sonsuza kadar Yaşayacaktır.
Kimsenin Şüphesi Olmasın.
Selahattin Uzun
2023-09-10