Bir yerlerde,
Bir “Hiç” olarak yeniden başlamayı ne çok İsterdim,
Bir “Hiç” olarak Yaşamayı.
En büyük zenginliğim,
Her konuda aklıma geleni Sınırsızca Söylemek olurdu.
Duvarlarla,
Acılarla,
Baskılarla,
Korkularla susmazdı İçim.
Kendime bile yalan söylemek zorunda kalmazdım Mesela.
Ya da hiç Kimseye.
Hiç olmadığım biri de olmazdım o Zaman.
Kaybetmemek için hiç bir şeyi Sevmez,
Hiç bir şeyi Sahiplenmezdim.
Kim bilir belki o Zaman,
Hiç Acımazdım.
Selahattin Uzun
2015.04.29